Koniec II wojny światowej dla Polski oznaczał kolejną okupację. Na konferencji jałtańskiej alianci zgodzili się na pozostawienie Polski w sowieckiej strefie wpływów. Jak się później okazało, użycie suwerenności Polski jako rekompensaty za wkład ZSRR w pokonanie III Rzeszy nie przyniosło ówczesnym mocarstwom Zachodu żadnej korzyści, przeciwnie, przyczyniło się do powstania „żelaznej kurtyny” i rozpoczęcia zimnej wojny.

Kierownictwo Polskiej Partii Robotniczej i władze Polski Ludowej, posługując się terrorem i propagandą, podjęły kroki narzucające Polsce ustrój komunistyczny i zależność od Związku Radzieckiego. Punktem kulminacyjnym tych działań były sfałszowane wybory parlamentarne 16 stycznia 1947 roku, pozbawiające złudzeń co do demokratycznej przyszłości Polski. Urząd Bezpieczeństwa, współpracując z NKWD, prowadziła w tym czasie akcję likwidacji podziemia niepodległościowego, organizując obławy na oddziały organizacji WiN i NSZ oraz aresztując i skazując na śmierć w pokazowych procesach setki byłych żołnierzy Armii Krajowej. Okres terroru trwał do tzw. „odwilży” w roku 1956, wywołanej protestami robotniczymi w Poznaniu.

Lata ’60 i ’70 XX wieku to czas pozornych reform i ugruntowywania dominującej roli PZPR jako partii stojącej na straży ideologicznej poprawności i interesów ZSRR. To również czas organizacji trwałych struktur partyjno-państwowych w PRL-u. Rządy Władysława Gomułki zakończyła krwawa rozprawa z robotnikami w Gdańsku, Szczecinie i Elblągu w Grudniu 1970 roku. Jego następca, Edward Gierek, sięgnął po metody siłowe w rozprawie z protestującymi w Radomiu w 1976 roku. Wtedy powstały zalążki ruchu opozycyjnego, najpierw Komitet Obrony Robotników, potem Wolne Związki Zawodowe, a po wyborze papieża Jana Pawła II i strajkach w Sierpniu 1980 roku NSZZ „Solidarność” z Lechem Wałęsą na czele.

W odpowiedzi władze PRL-u powołały Wojskową Radę Ocalenia Narodowego i 13 grudnia 1881 roku ogłosiły stan wojenny. Oddziały ZOMO spacyfikowały protestującą kopalnię „Wujek”, zabijając 9 górników. Wielu działaczy „Solidarności” internowano, a związek został zdelegalizowany. 19 października 1984 roku funkcjonariusze SB uprowadzili i zamordowali ks. Jerzego Popiełuszkę. Wobec zdecydowanego oporu większości społeczeństwa i fali strajków 1988 roku doszło do rozmów działaczy Solidarności z władzami PRL. Doprowadziło to do obrad Okrągłego Stołu i decyzji o przeprowadzeniu częściowo demokratycznych, tzw. kontraktowych wyborów 4 czerwca 1989 roku. Rozmiary porażki koalicji PZPR, ZSL i SD okazały się tak przygniatające, że 24 października powstał rząd Tadeusza Mazowieckiego, pierwszego niekomunistycznego premiera w bloku wschodnim.

Modlitwy w Obronie życia.